Η ΠΑΡΑΓΚΑ

Είμαι παναθηναϊκός. Το δηλώνω για να δώσω αφορμή στους αρρωστημένους γάβρους να με κρίνουν με προκατάληψη και να με κοροϊδέψουν. Έτσι και αλλιώς δεν με ενδιαφέρει η γνώμη τους. Όπως δε με ενδιαφέρει η γνώμη κανενός αρρωστημένου. Το μόνο που μπορώ να κάνω για αυτούς είναι να τους συστήσω ένα καλό ψυχολόγο ή μερικές εκτονωτικές ταινίες.
Τα τελευταία 10 χρόνια έχω πάει στο γήπεδο 3 - 4 φορές σχεδόν όλες σε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Δε θα ασχοληθώ με το κλίμα του γηπέδου κτλ. Ανέκαθεν αυτό που με ενδιέφερε ήταν να βλέπω να παίζεται όμορφο ποδόσφαιρο και βέβαια αν αυτό συνοδευόταν από νίκη της ομάδας μου τόσο το καλύτερο. Το γεγονός όμως είναι ότι στα ελληνικά γήπεδα δεν παίζεται ποδόσφαιρο. Ότι συμβαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα γίνεται έξω από τα γήπεδα. Είναι ολοκάθαρο. Και ας μην τολμάει κανείς να γράψει τίποτα για αυτό. Ακόμα και αυτοί που τολμούν κατά καιρούς έχουν προδιαγραμμένη κατάληξη. Ή τους τρώει η μαύρη μαρμάγκα ή εξαγοράζονται (π.χ. Ασημακόπουλος). Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο αφού έχει περάσει καθαρά στον χώρο των ανώνυμων εταιριών ακολουθεί την ίδια φόρμα που έχουν όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις: αρπαχτή corporation. Ακόμα περισσότερο: οι περισσότεροι αν όχι όλοι ιδιοκτήτες ΠΑΕ μοιάζουν να χρησιμοποιούν τις εταιρίες αυτές για κάτι άλλο (ξέπλυμα μαύρου χρήματος;) εκτός από αυτό που υποτίθεται προορίζονται. Κανένας δεν κάνει σοβαρές επενδύσεις σε υλικοτεχνική υποδομή, σε ποδοσφαιριστές, σε ακαδημίες κτλ. Αντίθετα προιμοδοτούν πληρωμένους στρατούς ανεγκέφαλων που βαφτίζονται 'σύνδεσμοι φιλάθλων'. Αυτοί οι ίδιοι που καταδικάζουν τη βία φανατίζουν τον κόσμο αυτό μέσα από τις εφημερίδες τους, πληρώνουν κάποια 'κεφάλια' για να καθοδηγούν τους υπόλοιπους σε έκτροπα.
Στα πλαίσια αυτά η διοικητική ομάδα του Ολυμπιακού έπραξε το καλύτερο που μπορούσε. Αντί να επενδύσει σε ποδοσφαιριστές, υποδομή κτλ με μεγάλο ρίσκο, επένδυσε σε εξαγορές διατητών, παραγόντων κλπ. Φτηνότερα, αποδοτικότερα, ασφαλέστερα. Με απλά λόγια ότι καλύτερο θα μπορούσε να κάνει μια εταιρεία για να κερδοφορεί και να επικρατεί. Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι αυτή η τακτική δεν αποδίδει στην Ευρώπη. Αλλά ο παναθηναϊκός ή η ΑΕΚ που προσπάθησαν με διαφορετικό τρόπο τι κέρδισαν; Μόνο την υστεροφημία. Δυστυχώς όμως η υστεροφημία δεν εξαργυρώνεται σε χρήμα.
Το γεγονός είναι ότι η παράγκα καλά κρατεί. Φαίνεται από τα εξόφθαλμα ευνοϊκά σφυρίγματα (χαρακτηρίστικότερες περιπτώσεις αυτές με τον Πανιώνιο και τον Άρη). Από τα χειρουργικά χτυπήματα όπου ο διαιτητής δεν δίνει κάποιο πασιφανές πέτσινο πέναλτι, αλλά δεν αφήνει την αντίπαλη ομάδα να παίξει με κάρτες, φάουλ κλπ. Από το ότι σε πολλά παιχνίδια φέτος ο Ολυμπιακός δεν βλεπόταν, αλλά παρ' όλ' αυτά κέρδισε σε όλα. Από το ότι αντίστοιχα στην Ευρώπη ξεφτιλίστηκε με την Ανόρθωση, με την Μέταλιστ, με την προτελευταία του γαλλικού πρωταθλήματος Σεντ Ετιέν. Ακριβώς όπως παλιότερα είχε ξεφτιλιστεί με τις Ρόζενμποργκ και διάφορες άλλες ομάδες τα ονόματα των οποίων δύσκολα προφέρονται.Φυσικά, στη θέση του Ολυμπιακού θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Παναθηναϊκός αν η διοίκησή του αποδεικνυόταν ικανότερη στον τομέα της λαμογιάς. Όμως προς το παρόν δεν είναι έτσι. Κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό. Πάλι εδώ θα μαστε τότε και θα τα ξαναπούμε.
Όσο γρηγορότερα καταλάβουμε ότι οι ομάδες μας μπροστά στις περισσότερες ευρωπαϊκές μοιάζουν με παιδική χαρά και ότι το πρωτάθλημά μας είναι μια στημένη παρωδία, τόσο καλύτερα για μας. Ας βρούμε κάτι άλλο να εκτονωνόμαστε. Ας πάμε για ψάρεμα.